Co by tu.... wróciłam! Kajam się przed wami!

Ale tak sobie zażartuję tylko....
Wróciłam z pełną mocą ''biczes''!

No więc tak... nie było cholernie długo za co wszystkich najmocniej przepraszam. Szkoła, znajomi, rodzice, skleroza, brak weny a potem zrezygnowanie, zrobiło swoje. Często myślałam o swoim małym dziecku, czyli blogu. Bardzo często chciałam tutaj wrócić, ale po tak długiej nieobecności i ''zlaniu'' was bałam się, że wszyscy mnie znienawidzicie za to jak bezczelnie sobie wracam do blogosfery. W końcu jednak odważyłam się na to i oto jestem. Mam nadzieję, że nikt mnie za to nie zje/zabije/wypatroszy i jakoś zniesiecie moją obecność tutaj a nawet przeczytacie moje opowiadanie, które zostanie doprowadzone do końca,  i łaskawie je skomentujecie, abym mogła dowiedzieć się, że komuś jednak spodobał się mój blog, nie mówię nawet o wybaczeniu. Jestem okropna, wiem przyznaję się bez bicia.  Raz ktoś mi powiedział, że szkoła nie jest usprawiedliwieniem i jeśli nie ma się czasu na coś, przez szkołę to powinno się z tego zrezygnować. Może i to prawda, może. Rozmawiałam z kilkoma osobami i doradziły mi, abym wróciła do pisania. Zrobiłam to i postanowiłam kontynuować pisanie tego bloga, choćby nie wiem co. Doprowadzę tego bloga do końca. Może to chamskie z mojej strony, ale liczę na waszą pomoc i wsparcie, nawet po tym wszystkim co wam zrobiłam. 

Witajcie z powrotem?